صدایی در شب سرد سوهانک

صدایی در شب سرد سوهانک

قصه امروز ما بیان روابط میان افراد در خانواده‏‌ها، چه دور و چه نزدیک است. تاثیر روابط مالی و اجتماعی بر زندگی و رابطه بین آنها که گاه معنای همان بلوغ فکری را می‏‌دهد. عکس‏‌العمل‏‌هایی که بعضی اوقات نشانی از بلوغ ندارد و هر کس با یک رفتار احساسی، فقط آن لحظه را در نظر می‏‌گیرد. راوی داستان – با سابقه‏‌ای که از او دارید – روابط را به زیبایی توصیف می‏‌کند به گونه‏‌ای که خواننده می‏‌تواند در میان آدم‏‌های قصه حرکت و زندگی کند. گاهی از رفتارشان خرده بگیرد و گاهی نیز به آنها حق بدهد. همراهش شوید و با شخصیت‏‌هایش به زندگی نگاه کنید.

نام عمارت را مادر بزرگ روی این خانه درندشت از قدیمی گذاشته بود. عمارت در اولین کوچه لحوار بزرگترین ملک است و شاید در تمام سوهانک. عمارتی که داشت بی صاحب میشد. مادر بزرگ بالای مهمانخانه دراز به دراز روی رختخواب افتاده و اهل عمارت به ردیف دورش را گرفته اند. هرازگاه عمه خانم سکوت را می شکند. «خدایا راضیم به رضای تو، هر چی تو بخوای.» مادر بزرگ دیروز از بیمارستان مرخص شده. تشخیص پزشک معالج این بوده که بهتر است در خانه استراحت کند. آرش خوشحال است که مادر بزرگ برگشته و او می تواند پای قصه های قشنگ و پر آب و تابش بنشیند تا از چهار درخت شل سوهانک بگوید و اوکیف کند. اما نورا ذوقش را کور کرده بود. «چقدر خری تو، دکترا مادر بزرگ رو جواب کردن یعنی امیدی بهش نیست و برگشته که تو عمارت خودش بمیره.»