داستان یک مومیایی

چند تن از کارکنان کشتی، دورادور لرد اواندیل و دکتر رومنیوس را همراهی می‌کردند و بقیه در جای خود، زیر سایه‌ی بادبان‌ها یا دیواره‌های عرشه‌ی کشتی نشسته و سرگرم چپق کشیدن و پرحرفی بودند.

«لرد آوانديل» یک اشرافی تمام عیار و آراسته‌ی انگلیسی بود که تمام امتیازات یک تربیت خوب را دارا بود، به اضافه‌ی اعتماد به نفس و اطمینان خاطری که از داشتن پول فراوان پدید می‌آید، زیرا وی تنها وارث ثروت هنگفت «لرد آوانديل» پدر مرحومش بود. گذشته از ثروت فراوان، زیبایی خاص او به وی جاذبه‌ای بسپار می‌بخشید. این زیبایی هیچ عیب و نقصی نداشت به جز اینکه برای یک مرد زیاد بود. رنگ گلگون و پوست شاداب و لطیف و گیسوان بور و مجعدش به وی ظرافتی نیمه زنانه می‌داد، اما این ظرافت با نگاه جدی و مصمم چشمان آبی رنگ او جبران می‌شد. او سالی یک بار با کشتی کوچک و خوش ساخت خود که «پوله» نام داشت و دارای کارکنان آزموده و کارکشته‌ای بود به اطراف دنیا سفر می‌کرد.

در سفر سال گذشته، جزیره‌ی « ایسلند» را سیاحت کرده و در سفر امسال به دیدن مصر آمده بود.. کشتی او در بندر اسکندریه لنگر انداخته بود و قرار بود همان جا بماند تا لرد و همراهانش از سفر داخله‌ی مصر بازگردند. این همراهان عبارت بودند از: یک دانشمند باستان شناس، یک پزشک، یک طبیعی‌دان، یک نقاش، یک عکاس که لرد همه را همراه آورده بود تا سفرش بی‌نتیجه نباشد. خود او هم جوان تحصیل کرده و بسیار مطلعی بود و موقعیت مهمی که از لحاظ اجتماعی داشت، مانع موفقیت‌های درخشان وی در دانشگاه کمبریج» نشده بود. مثل همه‌ی انگلیسی‌ها در صحراهای بی‌آب و علف مصر با همان دقت و مراقبت لباس پوشیده بود که گویی در پیاده روهای عریض «وست اند» خیال گردش دارد. لباسش عبارت بود از یک جلیقه و یک شلوار سفید و یک بالاپوش شنل مانند که برای جلوگیری از نفوذ نور تند خورشید بر تن کرده بود. کراوات آبی رنگ با خال‌های سفید و کلاه پانامای توردار، زیبایی لباس سفری او را تکمیل می‌کرد.