تاریخ مستند ایران (از اسلام تا یورش مغولان)
درباره نویسنده میرحسن ولوی:
میرحسن ولوی نویسنده کتاب تاریخ مستند ایران، متولد سال 1335، پژوهشگر تاريخ و منتقد می‌باشد.
درباره کتاب تاریخ مستند ایران:
پیش از این کتاب «تاریخ مستند ایران باستان» به قلم همین نویسنده توسط انتشارات ماهریس منتشر شده است و اکنون کتاب حاضر بخش دوم تاریخ ایران را در بر دارد که با نام «تاریخ مستند ایران پس از اسلام تا یورش مغولان » منتشر می شود. این کتاب بر اساس منابع دست اول و مستند به رشته تحریر در آمده است تا تلاشی باشد در جهت تاریخ نگاری کرونولوژیک و مستند ایران.
کتاب پیش رو به تاریخ ایران “از اسلام تا یورش مغولان” اختصاص دارد. این تاریخ مستند شامل شش فصل است که مطالب را تمام و کمال و با ذکر مهمترین وقایع تاریخی، به خواننده منتقل می‌نمایند. در فصل اول “تاریخ مستند ایران” با تولد دین اسلام و شرایطی که در آن ظهور کرد، مواجه هستیم. “میرحسن ولوی” با نگاهی به جزیره‌العرب و قبیله‌‌ی قریش، شروع رسالت حضرت محمد (ص) را پیگیری می‌کند و آن را در مکه و مدینه، مورد بررسی قرار می‌دهد. سپس نوبت به دعوت پیامبر اسلام از سردمداران ممالک قدرتمند می‌رسد و اوضاع ایران نیز در تقارن با ظهور اسلام و در دوران خلفای اول تا چهارم، زیر ذره‌بین می‌رود.
پس از بررسی جنگ‌های شاخصی که در ابتدای ظهور اسلام اتفاق افتاد، “میرحسن ولوی” به سراغ حکام عرب می‌رود و در همین بین، وقایع مهمی نظیر حادثه‌ی عاشورا، جنبش توابین و جنبش مختار ثقفی را شرح می‌دهد. در فصل سوم کتاب، برآمدن خلفای عباسی مورد بررسی قرار می‌گیرد و با توجه به نفوذ عباسیان در ایران، علاوه بر پایتخت‌های مهم آنان، حکومت‌های محلی که همزمان با این امپراتوری در ایران شکل گرفت نیز مورد توجه قرار گرفته است. فصل چهارم به شورش ایرانیان علیه بنیعباس اختصاص دارد و گروه‌های مختلفی که علیه آنان شوریدند، یک به یک معرفی می‌شوند. فصل پنجم از کتاب “تاریخ مستند ایران” از “میرحسن ولوی” به خیزش ایرانیان پرداخته و در نهایت کتاب با برآمدن حکومتگران ترک در ایران و معرفی سلسله‌های غزنویان، سلجوقیان و خوارزمشاهیان به پایان می‌رسد.
قسمتی از کتاب تاریخ مستند ایران:
مقارن با سقوط بنی امیه و تحت تعقیب قرار گرفتن وابستگان آن خاندان که به دستور ابوالعباس سفاح صورت گرفت، یکی از نوادگان هشام بن عبدالملک به نام عبدالرحمن بن معاویه، به سوی غرب سرزمین‌های اسلامی گریخت و در سال ۱۳۹ هجری قمری وارد آنڈلس در اروپا شد.
اندلس یا شبه جزیره ایبری، شامل بخشی از سرزمین اسپانیا و پرتغال فعلی بود که در کنار دریای مدیترانه قرار داشت که پیش از این در سال ۹۲ هجری به دست طارق بن زیاد گشوده شده بود. در سال ۱۳۸ هجری عبدالرحمن بن معاویه توانست با دیگر مدعیان حکومت بر اندلس مبارزه کند و سرانجام در سال ۱۴۲ هجری زمام امور اندلس را به دست گیرد و خود را خلیفه خواند. عبدالرحمن با ۳۲ سال حکومت در سال ۱۷۲ هجری درگذشت و پس از او فرزندش هشام بن عبدالرحمن به حکومت رسید. هشام بن عبدالرحمن نیز مانند پدرش با شورش‌های گوناگونی روبه‌رو شد، اما توانست بر همه آنها غالب و پیروز شود. خلفای اموی حاکم بر اندلس ۱۶ تن بودند که یکی پس از دیگری بر تخت خلافت تکیه زدند و بعضا با شاهان اروپایی دست و پنجه نرم کردند.
این اولین تجزیه سرزمین‌های بزرگ اسلامی بود که به طور رسمی در سده دوم هجری خود را نمایاند. بروز این مسأله را باید در پهناوری امپراتوری اسلامی از یک سو و عدم کنترل و نظارت مرکز خلافت عباسی در بغداد به دلیل دوری راه و مسافت بسیار زیاد جست. طولی نکشید که پس از این جدایی، استقلال طلبان یکی پس از…
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.