آنچه میماند
فریدریش هلدرلین: شاعران بیش از همه در آغاز یا فرجام دوران های جهانی تاریخ است که ظهور کرده اند. ملت ها با سرود از آسمان کودکی خود به زندگی کنش گرانه شان – به سرزمین فرهنگ – پا می گذارند؛ و با سرود است که از این سرزمین به زندگی نخستین خود باز می گردند. هنر، گذار انسان است از طبیعت به فرهنگ و از فرهنگ به طبیعت. با وجود این‌که اشعار و افکار فردریش هلدرلین به زبان آلمانی بود و با تشویق دنیای انگلیسی‌زبان به کارش ادامه داد اما آثار او در مقایسه با هم‌عصرانش چندان ترجمه نشده است.
نام کامل او یوهان کریستین فردریش هلدرلین است. شعر غنایی‌اش جایگاه مهمی در رمانتیسم داشت. از آن‌جا که وی تحت تاثیر نظریات فلسفی هگل و شلینگ بود، به باور محققان نقش چشمگیری در حرکت روشنفکری آلمان ایفا کرد. هگل و شلینگ دو چهره‌ی برجسته‌ی تفکر رمانتیک آلمان هستند و رابطه‌ی دوستی‌شان با هلدرلین به رشد رمانتیسم در گذر به ایده‌آلیسم کمک کرد. اگرچه هلدرلین در ابتدا فقط شاعر بود و نوشته‌های زیادی در زمینه‌ی فلسفه نداشت اما وی به فلسفه اعتبار بخشید.
شعر هلدرلین بسیار مهم است. او قالب شعر رمانتیک آلمانی را پایه گذاشت. فرهنگ و اسطوره‌های یونان مورد توجه او بود و این به‌خوبی در اشعارش نمایان است. وی در اشعارش اغلب از تصویر دنیای طبیعی الهام می‌گیرد که یکی از ویژگی‌های رمانتیسم است. رمانتیسم نقش والایی در جلوه‌ی زندگی طبیعی دارد و پل ارتباطی بین هنر، طبیعت و معنویت است. برخلاف بعضی از هم‌عصرانش، هلدرلین تعصبی به فرم در شعر نداشت. مخصوصا بعدها زمانی که حرفه‌ای کار می‌کرد شعر را در قالب‌هایی می‌سرود تا ریتم مورد نظرش را بیابد و در پایان عمرش شعرهای نیمه‌کاره فراوانی داشت که کامل نشده بود. تفاوت دیگر هولدرلین با شاعران اوایل دوره‌ی رمانتیسم این است که تصویرسازی در آن دوره بسیار ساده بوده و شعر هلدرلین غالبا نسبت به شاعران دیگر دوره رمانتیسم درون‌گراتر است. به همین دلیل شعرش خلاقانه‌‌تر و جذاب‌تر از شاعران برون‌گرا و عینی است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.